Ένα ιστολόγιο του Κερυνειώτη νέου, Ανδρέα Παπαέλληνα

Με το άκουσμα της είδησης της δολοφονίας του Charlie Kirk , η σκέψη μου στράφηκε στα καθ' ημάς ταραγμένα μετεμφυλιακά χρόνια της αντικομμουνιστικής υστερίας και της αστυνομικής τρομοκρατίας. Τότε που έπεφτες νεκρός από πυρά της χωροφυλακής, αν ήσουν δημοκρατικός πολίτης και όχι καθαρόαιμος «εθνικόφρων». Ο Γρηγόρης Λαμπράκης και ο Σωτήρης Πέτρουλας είναι δύο τραγικές ενδεικτικές περιπτώσεις. Οι όροι σήμερα, σε όλο τον δυτικό κόσμο και ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες, έχουν αντ

Το κείμενο έχει δημοσιευθεί στην τριμηνιαία έκδοση της Π.Ε.Ο.Φ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, «Ρωμιοσύνη» Όταν το θέρος του 1974 εισέβαλαν οι Τούρκοι στην Κύπρο, όσοι άμαχοι Έλληνες κατάφεραν να σωθούν και μπορούσαν, έφυγαν νότια για να βρουν ασφάλεια στις περιοχές που δεν έφτασαν τα στρατεύματα του Αττίλα. Ωστόσο, στην περίπτωση των κατοίκων της Καρπασίας, αυτό ήταν αδύνατο, αφού τα τουρκικά στρατεύματα, με την προέλασή τους στην πεδιάδα της Μεσαορίας και την κατάληψη της Αμμοχώστου, απέκο

Μια μικρή μελέτη του αείμνηστου Σάββα Παύλου, η οποία με βοήθησε τα μέγιστα να προσδιορίσω και να αντιληφθώ σε βάθος αυτό που για εφτά χρόνια βίωσα και υπέφερα ως μαθητής της Αγγλικής Σχολής Λευκωσίας: Πολιτιστική Καταπίεση. Λίγο ή πολύ, έμμεσα ή άμεσα, όλοι οι Έλληνες της Κύπρου το βιώνουμε. Πολύ περισσότερο, όμως, το βιώνουν (χωρίς να έχουν τη δύναμη να αντιδράσουν) τα χιλιάδες ελληνόπουλα που σύρονται –με απόφαση των γονιών τους– σε αγγλόφωνα σχολεία και υποβάλλονται με ύπ

Το κείμενο γράφτηκε από την Ελένη Πίπη και τον Ανδρέα Παπαέλληνα Κυρίαρχη στον εγχώριο δημόσιο διάλογο είναι, τις τελευταίες ημέρες, η συζήτηση του επίμαχου νομοσχεδίου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και τη δυνατότητά τους να τεκνοθετήσουν. Συγκεκριμένα, το εν λόγω νομοσχέδιο προγραμματίζεται να κατατεθεί στη Βουλή έως τα μέσα Φεβρουαρίου και πάντως δεν μπορεί να μας αφήσει αδιάφορους, αφού περιλαμβάνει πολύ σοβαρές νομοθετικές ρυθμίσεις, οι οποίες σχετίζονται με το αξια

Έντιμη κυρία Υπουργέ, Εδώ και μέρες γινόμαστε μάρτυρες μιας άνευ προηγουμένου εξέλιξης, η οποία προσβάλλει το κύρος τής Κυπριακής Δημοκρατίας ως κράτους δικαίου, αλλά και ως κράτους που διεξάγει αγώνα κατά τής κατοχικής και φασιστικής Τουρκίας. Αναφερόμαστε, προφανώς, στην υπόθεση δίωξης τού Κούρδου αγωνιστή τής ελευθερίας και τής δημοκρατίας Κενάν Αγιάζ, ο οποίος διανύει την ενδέκατη ημέρα απεργίας πείνας στις Κεντρικές Φυλακές. Μη όντες νομικοί, δεν κατέχουμε τις γνώσεις να

«Η αλήθεια είναι ότι, τις τελευταίες μέρες, μιλούμε μια φορά τη μέρα στο τηλέφωνο με τον κ. Νεοφύτου. [...] η συμπεριφορά του με συγκινεί.» - Α. Μαυρογιάννης, Υποψήφιος ΔΗΣΑΚΕΛ Το αναμέναμε, μα –με όλα όσα βλέπουμε και ακούμε αυτές τις μέρες– οι μάσκες έπεσαν εντελώς. Τί αναμέναμε; Ότι, είτε ο Α. Νεοφύτου είτε ο Α. Μαυρογιάννης περνούσε στον δεύτερο γύρο απέναντι από τον Νίκο Χριστοδουλίδη, θα ετίθετο σε ισχύ μια άτυπη συνεργασία των δύο μεγάλων κομμάτων για να σωθεί ο τόπος

Με τη μισή μας πατρίδα και τον τόπο καταγωγής μου ( την Επαρχία Κερύνειας ) υπό παράνομη τουρκική κατοχή, το εθνικό μας πρόβλημα είναι για μένα –και για τους πλείστους, θέλω να πιστεύω, συμπολίτες μου– το ύψιστο πολιτικό ζήτημα και κριτήριο πολιτικής εκλογής. Συνεπώς, η πίστη μου στις ευρωπαϊκές δημοκρατικές αρχές και στα Ανθρώπινα Δικαιώματα μού επιβάλλει να στηρίξω και να δώσω την ψήφο μου στον μόνο υποψήφιο, ο οποίος τεκμηριωμένα και μακριά από ακροδεξιές λογικές, τολμά ν

Το πρόσφατο ψήφισμα που κατέθεσε στη Βουλή το κόμμα της κυπριακής Αριστεράς και εγκρίθηκε με την ψήφο των υπόλοιπων «μακαριακών δυνάμεων» –λες και είμαστε στο 1980 – επανέφερε στην επιφάνεια μια παθογένεια που είναι σημαντικό να αναδειχθεί και να κατανοηθεί, αν θέλουμε να επιβιώσουμε ως Έλληνες στην ακριτική αυτή γωνιά της μείζονος Ελλάδας: Την παντελή απουσία ενός προοδευτικού - πατριωτικού λαϊκού κινήματος που να πρωταγωνιστεί στους αγώνες για κοινωνική και εθνική απελευθέ

Προ ολίγων ημερών, γίναμε όλοι μάρτυρες ενός ακόμη «κατορθώματος» των γνωστών ανθελληνικών υποκειμένων, τα οποία αυτή τη φορά «χτύπησαν» καίγοντας επιδεικτικά τρεις Γαλανόλευκες και κρατώντας με περηφάνια την κρατική σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εξ αφορμής του περιστατικού αυτού και αφού δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε νεαρούς Έλληνες της Κύπρου να εκδηλώνουν το μίσος τους για την ίδια τους την ταυτότητα, ας θυμηθούμε κάποια στοιχεία για το ανθελληνικό - νεοκυπριακό

Στις 16 Αυγούστου 1960, τίθενται σε ισχύ οι συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου. Η Κύπρος γίνεται και επίσημα ανεξάρτητο κράτος. Ακριβώς έναν...

Η σφοδρή αντίδραση των «προοδευτικών δυνάμεων» στην Ελλάδα για τις αλήθειες που είπε ο Υφυπουργός Παιδείας, Άγγελος Συρίγος, σχετικά με...

Στην εποχή του έθνους - κράτους, ο κανόνας –με τις εξαιρέσεις του– λέει ότι κάθε ένα κράτος είναι συνδεδεμένο με ένα έθνος. Κάθε έθνος, δηλαδή, έχει το κράτος του και κάθε κράτος έχει το έθνος του. Τί, όμως, προηγείται; Η ύπαρξη του έθνους ή η γέννηση του κράτους; Ας το πάρουμε από την αρχή. Διαμέσου των αιώνων, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο –κάθε λαός έχει τη δική του ιστορία– οι λαοί της Γης έχουν διαμορφώσει, ανάλογα με τη γεωγραφική τους θέση και τη δημογραφική τους σύνθεσ

Ανθρωπάκια, ξένα με το πρόσωπο του λαού μας, μεταλλαγμένα από μετα-αποικιοκρατικές δυνάμεις, κάνουν –νομίζουν– ακτιβισμό για την ειρήνη,...

Εδώ και 47 σχεδόν χρόνια, για να μην πάμε και πιο πίσω, γενιές Κυπρίων, νεώτεροι και παλαιότεροι, παρακολουθούν τις εξελίξεις γύρω από το...

«Η Επανάστασις η εδική μας δεν ομοιάζει με καμμιάν από όσες γίνονται την σήμερον εις την Ευρώπην. Της Ευρώπης αι επαναστάσεις εναντίον...

Οι απολογητές της αποικιοκρατίας ζουν και βασιλεύουν. Έγραφε χθες ένας στον Πολίτη ότι «από τον παράδεισο του 1955 βρεθήκαμε στην κόλαση...

Οι μέρες είναι δύσκολες. Η πανδημία του κορωνοϊού έχει καθηλώσει τους πάντες και τα πάντα. Οι γιατροί και οι νοσηλευτές ανά το παγκόσμιο...

Χθες, η Κυπριακή Δημοκρατία είχε γενέθλια. Συμπλήρωσε 60 χρόνια ζωής. Κατ' αρχάς, θα πρέπει να θυμηθούμε ότι το ανεξάρτητο κράτος δεν...

Με κομμένη την ανάσα, παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες την πρωτοφανή εξέγερση των Αφροαμερικανών στις Ηνωμένες Πολιτείες για τη...

Σαν σήμερα, στις 5 Μαΐου 1981 , ο βορειοϊρλανδός Bobby Sands , κρατούμενος στις βρετανικές φυλακές, πεθαίνει μετά από 66 μέρες απεργίας πείνας. Με τον ίδιο τρόπο, θυσιάζουν τη ζωή τους το επόμενο διάστημα άλλοι εννέα κατάδικοι συναγωνιστές του. Το αίτημά του ήταν να αναγνωριστεί ως πολιτικός κρατούμενος και όχι ως κοινός εγκληματίας, αίτημα το οποίο απέρριψε η αγγλική κυβέρνηση. Στο μεταξύ, όντας σε απεργία πείνας, ο Bobby Sands κατήλθε υποψήφιος κι εκλέχτηκε βουλευτής.